MIJANIE - opis projektu

Projekt MIJANIE

Wydarzenia: 

• warsztaty dramatopisarskie Artura Pałygi - 18-19.06
• plenerowy spektakl Sambora Dudzińskiego Dźwiękowiozałka - Wehikuł (Bez)czasu - 20.06
• spektakl Margarete Janka Turkowskiego - 21.06

Kuratorki: Joanna Żabnicka, Joanna Grześkowiak, Agnieszka Misiewicz

Artyści zaangażowani do projektu: Artur Pałyga, Janek Turkowski, Sambor Dudziński

Projekt Mijanie skierowany do każdego mijanego, mijającego i przemijającego. Ma on na celu zwrócenie uwagi na mijanie w różnych, całkiem codziennych kontekstach – na przejściu dla pieszych, na ulicy, a nawet w trakcie rozmowy. Niezależnie jednak od tego, dokąd zmierzamy, zawsze podlegli jesteśmy czasowi. Na nasz projekt składają się trzy, tematycznie powiązane ze sobą części, a miejsca, w których będą odbywać się poszczególne akcje, wytyczają chwilowy – przemijający – szlak na mapie miasta, wpisując się zarazem w ideę projektu obejmującą miejsce, czas oraz na płaszczyznę społeczną. Performatywny obraz codziennego miasta, jaki proponujemy, jest unikatowy nie tylko z powodu wielopoziomowego pomysłu leżącego u jego podstaw, ale także dlatego, że każdy może w jego tworzeniu wziąć udział. Zanim minie czas.

Pierwszą propozycją będzie dwudniowe seminarium mistrzowskie poprowadzone przez Artura Pałygę, jednego z głównych dramaturgów w Polsce. W trakcie wykładów pod tytułem W poszukiwaniu straconego czasu. Laureat Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej odsłoni tajniki zatrzymywania postaci i sytuacji w słowie, odwołując się do swojego bogatego doświadczenia dramaturgicznego. Unieruchomienie w języku jest zarazem pewną formą uśmiercenia, a bohaterowie pozornie zatrzymani w miejscu mijają, ponieważ po pewnym czasie wymykają się pamięci i interpretacji. Pozorna stałość pozostaje zatem efektem kolejnych aktów performatywnych i właśnie temu zjawisku poświęcone będą wykłady mistrzowskie Pałygi.

Kolejną odsłoną Mijania będzie Dźwiękowiązałka – Wehikuł (Bez)czasu, plenerowy spektakl Sambora Dudzińskiego, oparty na interakcji z widzami, wykorzystujący skonstruowaną przez niego machinę grającą oraz lalki. Artysta pojawi się w przestrzeni miejskiej z rozmysłem zaburzając codzienną rutynę i zmuszając przechodniów do odkrycia, co dzieje się wokół nich oraz do wspólnego tworzenia. Spektakl w dużej mierze opiera się bowiem na improwizacji, której ramy nadają właśnie widzowie. Z Dźwiękowiązałką połączona będzie akcja wyprowadzenia lalek na spacer, przygotowana we współpracy z Markiem Waszkielem, dyrektorem Teatru Animacji w Poznaniu i wykładowcą Akademii Teatralnej. Lalka – symbol przemijania, jest jednak równocześnie przedmiotem ciągle mającym w sobie cząstkę życia, tylko czekającą na ponowne wezwanie. Dlatego przywrócimy je choć na chwilę do życia, wydobędziemy z zamknięcia w magazynach, by przyłączyły się do przejazdu Wehikułu (Bez)czasu.

Akordem kończącym program będzie Margarete, spektakl Janka Turkowskiego, pokazujący, w jaki sposób nie dopuścić do tego, by historia czyjegoś życia przeminęła. Nagrane na taśmie 8mm prywatne filmy odnalezione na jednym z niemieckich pchlich targów stały się dla niego impulsem do zbadania osobistej historii, zwrócenia wspomnień właścicielce, ale też do podzielenia się nimi z innymi. Wspólnie z Turkowskim widzowie wyruszą w „podróż śledczą” po wspomnieniach tajemniczej Margarete Ruhbe, szukając w jej historii wyjątkowości. Przedstawienie jest niezwykłym świadectwem przywracania pamięci i historii właśnie dzięki takim „małym” narracjom. Dyskusja, która jest integralną częścią spektaklu, stwarza pole do wymiany poglądów i spostrzeżeń na temat trendu współczesnego teatru do zajmowania się pamięcią i historią w wymiarze jednostkowym. Spektakl tłumaczony będzie na polski język migowy.